Ποίηση για γυναίκες (γράμματα στην Νανά)

Ρε Νανα,
εχεις προσεξει

πως γραφω ποιηση

μονο για γυναικες;

ισως επειδη

κανω  ραπ

μονο για εναν ανδρα

Και η Αλήθεια φιλούσε υπέροχα...

 Ποσο θα σε τρομαξει αυτο;
γραφω στον ιδιο μου τον εαυτο
Αποδειξεις για τα παντα, μην με βγαλουν τρελο.
Σκρηνς, αφισες, υποσχεσεις, ΠΡΑΞΕΙΣ.
Ποσο θα τρομαξεις;
Το μονο που κυνηγαω ειναι η αλήθεια
και οχι ένα κενο κοινο που χτυπιουνταιι σαν ηλήθια.
Και παντα πιστευα πως ΗΜΟΥΝ η αληθεια, σαν θεος σε μια αιρεση
Μεχρι που 
ειδα την Αληθεια
και 
με αγκαλιασε 
και με φιλησε
και με χτυπησε σαν ενεση.
Και 
δεν την ειδα ποτε μου
την Αληθεια γυμνη
Ισως επειδη 
ζητησα συνεναιση..
Και αυτο ηταν οκ.
Και ολο αυτο ηταν υπεροχο.

Μερικές Σημειώσεις Πριν Το Τέλος (νανά)

Δεν εχω παρέα και δεν με ενδιαφέρει να αποκτήσω.
Προτιμώ μια αίρεση.
Δεν εχω δει κανεναν ανθρωπο εδω και καιρο περα απο τους συναθλητες μου.
Προτιμω την σχολη μουάι τάι άπο τον κόσμο.
Οι μονοι μου φιλοι ειναι ενα 2ωρο μακρυα απο μενα.
Δεν εχω μεσο οδηγησης
Στην σχολη οδηγων ειπαν πως δεν το χω ακομα
Η ψυχιατρος ειπε πως δεν το χω ακομα

Θελω να κοψω τα φαρμακα
για να το χω
αλλα μου ειπε οτι δεν το χω ακομα να τα κοψω.
Και νιωθω τον εγκεφαλο μου μερα με την μερα να καιγεται.
Και σας μισω οταν περνατε καλα.
Σας απεχθανομαι με ολη μου την υπαρξη οταν γελατε.
Οταν δεν προπονουμαι, τρωω, χεζω και κοιμαμαι, με αυτη τη σειρα.
Δεν εχω αυτοκτονικες τασεις.
Δεν εχω φονικες τασεις.
Δεν ξερω ποιος ειμαι.
Περιμενω το τελος.
Και ειμαι ετοιμος για αυτο.
Και οταν ερθει το τελος, ελπιζω να ειναι ετοιμο να τελειωσει κι αυτο μαζι μου
(....ίου)

σπάρρινγκ (Γράμματα στη Νανά)

 

Σήμερα έπαιξα σπάρρινγκ με έναν φίλο μου επαγγελματία, πολύ καλό και δυνατό παιδί. Έφαγα όλες τις μπουνιές χαμογελόντας. Στο τέλος μου είπε πως είμαι τρελός. Δεν ξέρω αν το είπε με θετική, μεταφορική δηλαδή, ή αρνητική, κυριολεκτική χροιά, και δεν έχει σημασία, καθώς ισχύουν και τα δύο. Έχει δείρει σε σέντρα έναν ράππερ που ακούνε οι κάγκουρες. Υποθέτω πως ειμαι πιο σκληρός από τον ράππερ που ακούνε οι κάγκουρες. (Κάγκουρας 2022: 15χρονο παιδί με πεταλούδα).
 

Ζαλίζομαι. Θολές αλλά ξεκάθαρες εικόνες σε HD τηλεοράσεις της δεκαετίας του 70, παντού. Το χαμογελό σου. Τα δακρυά σου. Το βλέμμα σου. Τα βλέφαρα σου που έκλειναν με τον πιο αριστοκρατικό και πρόστυχο τρόπο, λιγο πριν φτάσουμε μύτη με μύτη και με φιλήσεις στο κρεβάτι μου. 
Γεύομαι αίμα. Επανέρχομαι στη στιγμή και αντιλαμβάνομαι πως έχει σκιστεί το χείλος μου. Τέλεια. Το γλύφω και φαντάζομαι πως είναι δικό σου.

 Φαντασιώνομαι πως κάθεσαι δίπλα μου και κρατάς τον πάγο στο κεφάλι μου.
Φύγε
Φυγε

φυγε
δεν σου αξιζει
δεν σου αξιζει να εισαι στη γωνία μου στο ρινγκ
γιατί
τρώω τις μπουνιές χαζογελόντας

απλά για να μου βάλεις απαλά τον πάγο.