Τρίτη 10 Φεβρουαρίου 2015

Sonder - To δευτερόλεπτο



"Αν έπρεπε να επιλέξεις μία στιγμή, ένα μόνο δευτερόλεπτο, για να το ζεις για πάντα, ποιο θα ήταν αυτό;", με ρώτησε εκείνη.
"Το δευτερόλεπτο του οργασμού.", απάντησα, χωρίς ιδιαίτερη σκέψη. "Βλέπεις..

 Ο κόσμος καίγεται. Ο κόσμος πνίγεται. Ο κόσμος δεν μπορεί να αναπνεύσει, από χιλιάδες "εγώ", εκατομμύρια "εγώ", που περπατάνε στην ραχοκοκαλιά του σαν μυρμήγκια, τρέχουν σαν τίγρεις και γελάνε σαν ύαινες, ζούνε σαν βδέλλες και σκοτώνονται σαν άνθρωποι. Ο κόσμος υποφέρει. Μα χωρίς τα "εγώ", δεν θα υπήρχε κόσμος. Το "εγώ" είμαι εγώ και ο κόσμος είμαστε εμείς. Χωρίς εμένα, θα υπήρχατε μόνο εσείς. Όχι "εμείς".  Πρόκειται για μια παρασιτική σχέση. Το "εγώ" οφείλει, αν όχι να πεθάνει, να εξελιχθεί. Να γίνει "εμείς" στην συνείδηση, όχι στον αριθμό, που είναι τώρα. Μακάρι να μπορούσαμε να απαλλαχτούμε εντελώς απ'το "εγώ". Να καρφώναμε μία λεπίδα μέσα από τα τρία κωλογράμματα του και να το διαγράφαμε από την συλλογική μας μνήμη και το αίμα του να ξεδιψούσε τους διψασμένους για αναγνώριση, επιτυχία, ευτυχία, αυτοπραγμάτωση. Δυστυχώς, αυτό δεν είναι δυνατόν. Προς το παρόν, μπορούμε να το τιθασεύσουμε, μπορούμε να το εκπαιδεύσουμε, μπορούμε να το επιστρατεύσουμε στο στρατόπεδο του "εμείς", αλλά δεν μπορούμε να το θυσιάσουμε στον βωμό του.
 Γι'αυτό λοιπόν, το αγαπημένο, διαλεχτό μου δευτερόλεπτο είναι αυτό του οργασμού. Διότι τότε ελευθερώνεσαι, τότε απεγκλωβίζεσαι από τα στενά τείχη του εγωισμού, τότε μπορείς να αιωρηθείς μυστήρια πάνω απ'το ιδρωμένο σώμα σου, πάνω απ'το ιδρωμένο σώμα της, πάνω απ'τα ιδρωμένα σώματα ολόκληρου του κόσμου. Και μέσα σε αυτό το δευτερόλεπτο, μπορείς να διακρίνεις ότι όλα τα σώματα δεν αντικατοπτρίζουν το δικό σου, μπορείς να φτάσεις στην φρικτή συνειδητοποίηση ότι δεν πρόκειται παντού περί ιδρώτα, μπορείς να κατανοήσεις την ύπαρξη του αίματος, να γευτείς την γεύση του ενώ εξακολουθείς να αιωρείσαι πάνω από τα αιματοβαμμένα πτώματα. Και τότε, και μόνο τότε, το "εγώ" σου ισοπεδώνεται.

 Μία στιγμή αργότερα, το "εγώ" σου αρχίζει να συναρμολογεί ξανά τον εαυτό του. Δεν έχει σημασία όμως. Εσύ γλυκιά μου, με ρώτησες για το αγαπημένο μου δευτερόλεπτο. Και χαρακτηριστικό των δευτερολέπτων είναι η ιδιότητα τους να περνάνε."

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου